จาง เสฺวเหลียง (จีน: 張學良; พินอิน: Zhāng Xuéliáng; อักษรโรมัน: Chang Hsueh-liang; 3 มิถุนายน ค.ศ. 1901 [บางแหล่งก็ว่า ค.ศ. 1898 หรือ 1900] – 15 ตุลาคม ค.ศ. 2001) ภายหลังใช้ชื่อว่า พีเทอร์ เอช. แอล. จาง (Peter H. L. Chang) และมีฉายาว่า เช่าไชว่ (少帥; "จอมพลหนุ่ม") เป็นผู้ปกครองภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีนและพื้นที่ส่วนใหญ่ในภาคเหนือของจีนโดยพฤตินัยหลังจาง จั้วหลิน (張作霖) บิดาของเขา ผู้มีฉายาว่า ต้าไชว่ (大帥; "จอมพลเฒ่า") ถูกญี่ปุ่นลอบสังหารในวันที่ 4 มิถุนายน ค.ศ. 1928จาง เสฺวเหลียง เป็นชนวนให้เกิดอุบัติการณ์ซีอาน (西安事變) เมื่อ ค.ศ. 1936 เพราะจาง เสฺวเหลียง และคนอื่น ๆ จับเจียง ไคเชก หรือเจี่ยง เจี้ยฉือ (蔣介石) ผู้นำจีนจากพรรคชาตินิยม (國民黨) ไปขังไว้ เพื่อบีบให้พรรคชาตินิยมยอมสงบศึกกับพรรคสังคมนิยม (共产党) ที่ก่อกบฏ ทั้งต้องยอมก่อตั้งแนวร่วมต่อต้านญี่ปุ่นที่เข้ามายึดครองแมนจูเรีย ดังนั้น เจี่ยง เจื้อฉือ จึงจับจาง เสฺวเหลียง ขังอยู่ในบ้านเป็นเวลากว่า 50 ปี ช่วงแรกขังไว้ ณ บ้านในจีนแผ่นดินใหญ่ ภายหลังจึงย้ายไปขังในไต้หวัน แต่พรรคสังคมนิยมถือว่า จาง เสฺวเหลียง เป็นวีรบุรุษผู้รักชาติเพราะเหตุการณ์นี้[1][2][3][4][5][6]